تو همان عابری هستی

که خزان دلم را

با گام هایت

بهار عشق کردی

تو تکرار بارانی

و نگاهت تابلو قشنگ شبی زیباست

که مرا می خواند

دلم آواره توست

وقتی که نگاهم به نگاهت خیره میشه

دوست دارم زمان به ایسته واسه همیشه

چشمامونو ببندیمو بریم تا ته رویا

اونجا که هیچوقت گلی پژمرده نمیشه

وای ، باران
باران ؛
شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟
آسمان سربی رنگ
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ
می پرد مرغ نگاهم تا دور
وای ، باران
باران ؛
پر مرغان نگاهم را شست  

من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دور اندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است    

این دل درد آشنا دیوانه است

میروم از رفتن من شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو زودتر از من میروی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را

غروب را دوست دارم در اوج دلخوشی

غروب را دوست دارم در برگریز پاییز

غروب را دوست دارم در زمانی که دل طلوع می کند

غروب را دوست دارم در زمانی که شاهد غروب هیچ دلی نباشم

غروب را دوست دارم در آنجایی که دلم شاداست

در آن سرزمینی که شاید سرزمین رویاهایم باشد

و خلاصه اینکه غروب زیباست

در طلوع عشقی پاک

یار من باش، یار من باش لحــــــظه دیدار من باش

مـــن فـــــرمانده دل کن تا ابــــــــد کنار من باش

بیا با عــــطر وجـــــودت خـــــونه رو پر از وفا کن

زندگـــی رو با یه لبخند غرق شادی و صفا کن

بیا نبـــــض ایـــن ترانه بـشه از صــدای قلبت

بیا نتها جـــــون بگیرن از صـــدای قلب تنگت

میخوام از صدای قلبت واست آهنگی بسازم

وقتی بشنوم صداشو عمـــــرم به پات ببازم

باز هم ثانیه ها اسم تو را جار زدن

و دقایق همه امشب به تو تکرار زدن

و سکوتی که در این عقربه ها می چرخید

نکند در دل تو اسم مرا دار زدن

با من چیزی بگو

کلامی آنقدر کوتاه که همسایه نشنود

با من چیزی بگو

ساده ترین حرف انسانی

آوازی که یک حنجره به یاد آورد

با من بگو

بگو که دوستم داری

غریب است و بیمار و تنها ، دلم

کجایی که جا مانده اینجا  ، دلم

ز جور تو نشکسته و بشکند

از این عشق فولادی اما دلم

من امشب صدا می زنم ناله را

مبادا غریبی کند با دلم

به حدی خبر دارم از درد هجر

که می سوزد از داغ فردا دلم

شب ممتد و رنج دنباله دار

من

پری کوچک غمگینی را

میشناسم که در اقیانوسی مسکن دارد

و دلش را در یک نیلبک چوبین

مینوازد آرام، آرام

پری کوچک غمگینی

که شب از یک بوسه میمیرد

و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد .